Ævintýri Slöngumannsins..................

Já gott fólk það var aðfaranótt fimmtudagsins 7. apríl. Klukkan var nýslegin tólf á miðnætti og slöngumaðurinn(einnig þekktur sem Gissur Guli) var að búa sig undir að taka á sig náðir á heimili sínu í Parma borg óttans. Allt var klappað og klárt, búinn að pissa, bursta, slökkva flest ljós og þá var aðeins eitt eftir. En þetta eina smáatriði reyndist slöngumanninum afdrifaríkt.
Það ískraði í hjörum svalahurðarinnar þegar daufir ljósgeislar úr stofunni skáru þykkt myrkrið þessa nokkuð hlýju og röku nótt í Parma. Í fyrstu virtist allt eðlilegt og slöngumaðurinn teygði sig eftir hlerunum sem áttu að smella fyrir svalahurðina. En skyndilega var eins og slöngumaðurinn hafi fengið hugboð snéri hann ser við og sá þar hvar á að giska 3ggja metra skrímslasporðdreki (scrimslus scorpiones) hafi tekist að læðast að honum. Nú voru góð ráð dýr og engan tíma mátti missa. Augnablikið fraus og slöngumaðurinn af mikilli reynslu sinni í viðureignum við óargadýr stóð grafkyrr og horfði í augun á skrímslasporðdrekanum. Áður en að nokkur vissi af ultu þeir til og frá á svölum slöngumannsins og fyrir einhverja guðlega forsjá tókst honum að skreppa undan eituroddi ófreskjunnar og skjótast inn fyrir svaladyrnar og skella á eftir sér. En baráttunni var ekki lokið þarna því að slöngumaðurinn gengur ekki frá hálfkláruðu verki. Hann vippaði sér að opinni vopnageymslunni og greip það sem að hann hafði vonað allra vegna að þurfa aldrei að nota aftur. En það var sérstyrktur grámattur ofur(design)flugnaspaði. Slöngumaðurinn laumaðist að þessu sinni bakvið skrímslasporðdrekann og veitti honum hvert höggið á fætur öðru og minnstu mátti muna að ýmist beittar klær eða banvænn eituroddur næðu honum.
Undir morgun þegar morgunroðinn reis í austri lá skeppnan í valnum. Enn og aftur hafði Slöngumaðurinn lagt að velli eina af hræðilegustu skepnum jarðar.

Gissur Guli