MOGGINN

Allir að kíkja á Morgunblaðið í dag, mánudag á blaðsíðu 17.
Góða skemmtun!
núrgiS

Hvað er í gangi maður, djöfulsins rugl............

Já þetta er ekki ólíklegt að heyra ólíklegasta fólk á Íslandi segja. Nú og hversvegna? Jú vegna þess að hún Selma okkar komst ekki áfram í Júróvísjón.

Það er jú einu sinni þannig að Júróvísjón keppnin hefur verið botnlaus Gleðibanki allra hinna þjóðana (sérstaklega “austurblokkarinnar” svo að ég vitni nú í niðurlægðu dívuna okkar hana Selmu). Sem sé sagan endurtekur sig og endurtekur sig. En aldrei fær okkar farsældar frón nóg af því að gera sér falskar vonir á þessum alþjóðar niðurlægingarmarkaði. Heldur sendum við áfram að senda meðalmensku iðnaðar poppviðbjóð sem er lagður í hendur útrunnar nafladívu sem er í þokkabót austurevrópu rasisti.

Mér er enn minnistætt frá því að ég BMXgalla klæddur og með svitaband horfði spenntur á Gleðibankann keppa fyrir hönd Íslands það herransár 1986. Þá kvað nú við að þarna væru brögð í tafli og Ísland hafi ekki unnið þrátt fyrir að vera með lag á HEIMSMÆLIKVARÐA.
Síðan þá eru liðin 19 ár og við höfum ekkert lært. Alltaf jafn léleg númer, alltaf jafn glæstar vonir og alltaf er fallið jafn sárt.

Hafið þessa loka tilvitnun mína ykkur sem einkunar orð

“Tíminn líður hratt á gervihnatta öld
Hraðar sérhvern dag, hraðar sérhvert kvöld
Ertu stundum hugsandi yfir öllum gulu miðunum
Þú tekur kannski of mikið út úr Gleðibankanum”

Lifið heil
Gissur Guli

Múhameð og fjallið................

Ég geri ráð fyrir því að flestir lesendur okkar kannist við söguna um Múhameð og fjallinu. Ég hef alltaf reynt að hafa þessa fallegu frásögn að leiðarljósi. Boðskapurinn er jú sá að með þolinmæði og þrautseygju þurfti múhameð ekki að fara til fjallsinns heldur kom fjallið til Múhameðs.

Nú ber svo við að ég aumur tenor ræfill í Parmaborg hef svipaða sögu að segja. Þannig var að ég er búin að vera að undirbúa mig fyrir það að syngja fyrir umboðsmann. Það er mikilvægt skref fyrir ungan söngvara og hef ég því lagt hart að mér við undirbúninginn. Til að gera langa sögu stutta er þessi ágæti umboðsmaður búin að afboða áheyrnina þrisvar og ég sit enn og bíð, en ath. sallarólegur og þolinmóður. Á þessu tímabili vonar og óvonar hafði ég svo samband við óperettu hóp hér í landi og spurðist fyrir um það hvort ekki væri veitt áheyrn þessa dagana. Jú það var nú aldeilis en sá hængur var á að dagurinn sem að hafði verið valinn í þá áheyrn var einmitt sá sami og ég átti að vera að syngja fyrir umboðsmanninn. Ég sagðist bara því miður vera upptekinn og spurði því hvort að ekki væri önnur leið fyrir mig að láta í mér heyra. Ritari óperettuhópsinns sagðist athuga það og hún mundi síðan hafa samband. Það gerði hún og spurði mig hvort að ég vildi ekki bara taka eitthvað upp og senda þeim. Það leist mér ekki vel á og sagði við hana að ég vildi helst hitta á þau og syngja fyrir þau. Þá bað hún mig enn að bíða eftir að hún mundi aftur hringja og það gerði hún. Í það skiptið sagið hún að óperustjóranum hefði litist vel á tillögu mína um að ég syngi fyrir hann. Þá var að finna stað og stund. Það sem oft háir söngvurum er að þeir eiga erfitt með að mæta í áheyrnarpróf í galtómu leikhúsi og sýna sitt allra besta. Þar sem það eru kannski tveir í salnum sem eru bara að vega og meta galla þeirra og kosti ef að söngvaranum tekst að sýna þá. Þetta hef ég (Gissur Guli) reynt og staðfesti að þetta eru ekki ákjósanlegustu aðstæðurnar. Þannig að með þessa vitneskju í farteskinu stakk ég einfaldlega uppá því að óperustjórinn mætti hingað heim til mín og ég syngi fyrir hann í stofuni. Þetta leist ritaranum vel á og varð það úr að óperustjórinn og píanisti mættu hér í gær og ég söng fyrir þá. Þeir voru ánægðir með frammistöðu mína og úr varð að ritarinn áðurnefndi hringdi í mig og bauð mér hlutverk Danilo í Kátu Ekkjuni eftir Franz Lehar. Sem verður sett upp í júlí og flutt í útileikhúsi við Gardavatnið.

Þess má einnig geta til gamans að ég hef aldrei heyrt um það að óperustjóri komi og hlusti á söngvara í stofuni heima hjá þeim. Þannig að þarna hefur sagan um Múhameð og fjallið endurtekið sig

Fleiri verða þau orð ekki í bili.

Kveðja Gissur Guli

Svo bregðast krosstré sem önnur tré........

Já gott fólk. Þann 25. apríl héldum við hjónin glaðbeitt af stað í óvænta svaðilför. Förini var heitið í lítinn bæ sem að heitir Vergato og er í fjöllunum mitt á milli Bologna og Flórenz. Sólin skein í heiði og fuglarnir sungu og það var einmitt það sem að ég (Gissur Guli) var að fara að gera líka (þ.a.e.s. syngja). Tónleikarnir voru haldnir til heiðurs ljóðskálds sem að býr í bænum og býr að þeirri óskemtilegu reynslu að hafa verið sendur i auschwitz og einn fárra sem að slapp þaðan lifandi. 25. apríl er einmitt tileinkaður frelsun Ítalíu undan Nasistunum. Tónlistin sem að var flutt var öll samin af tónfræðikennaranum mínum og textinn eftir áðurnefnt ljóðskáld. Það var engum blöðum um það að fletta að tónleikarnir gengu með eindæmum vel og allir voru mjög kátir nema einn! Já það er fátt betra en að fá sér pínulítið í gogginn og skella sér svo heim í höllina sína að loknum tónleikum. En að þessu sinni var litli Golfirnn okkar ekki á sam máli. Honum líkað svo vel fjalla loftið að hann ákvað í fyrsta skipti síðan að við fengum hann að BILA. Ég segi það og stend við það að ef að tónleikarnir hefðu ekki gengið svona vel þá hefði ég farið heim í sjúkrabíl( sökum of hás blóðþrýstings). En svo fór nú ekki. Við komumst að lokum heim eftir að hafa horft á eftir tveimur lestum náðum við loks þeirri þriðju og þannig komumst við heim.
Af bílnum er það að frétta að í honum fór háspennukeflið og það var viðgerð með öllu uppá €120 og verður það að teljast nokkuð vel sloppið sem fyrsta viðgerð á 12ára gömlum bíl sem að í þessari viku er að skríiða í 267þúsund kílómetra.
Nú er hann við hesta heilsu ný þveginn og bónaður og allt í góðulagi.
Lifið í lukku en ekki í krukku
Gissur Guli